Op de achtergrond stond een zacht muziekje te draaien. In haar hand hield ze een glas met drinken. Haar ogen weerkaatste de schittering van vonkelende kaarsjes. Ze hield de gesprekken in de gaten, glimlachte waar nodig maar nam vooral alles waar. Nam alles in zich op. De fijne, rustige sfeer in dit huis, de vrolijke stemming. Het gelach, de flauwe grapjes.
Het was Laury's eerste nieuw jaar sinds ze in Springfield woonde. Oké, op de campus, ze was dit jaar voor het eerst uit huis en had nu de vrijheid gekregen om zelf te kiezen waar ze haar oud & nieuw vierde. Gek genoeg niet thuis maar bij vrienden en wat onbekende mensen.
Bij Pasqual thuis zijn was een genoegen. Hun vriendschap was in dit jaar gegroeid en ze had een grote genegenheid voor de jongen gekregen. Waar ze in het begin nog een beetje haar twijfels bij hem had, waren deze langzaam opgegroeid tot een groot genoegen. Buiten dat ze op ongeveer dezelfde locatie een studie volgde was hun gedeelde passie voor paarden ook een van de redenen dat Laury hem graag mocht. Ook de warmte naar anderen toe, naar zijn zusje toe.
Haar gedachten waren naar Pasqual toegegleden en net op dat moment maakte hij oogcontact. Vragend trok hij een wenkbrauw op en als antwoord rolde ze met haar ogen.
"Vind je het gezellig?" vroeg hij terwijl hij naast haar neerplofte op de lege plek op de bank. Hij gebaarde naar mensen die aan het praten waren. Het waren vooral mensen waar Laury niet bekend mee was.
"Ja, best wel," bekende ze. Dat ze niet echt deel nam aan het gesprek maakte niet dat ze het niet naar haar zin had. Het was leuk om mensen te observeren.
"En jij dan? Was dit wat je gehoopt had?" vroeg ze plagend.
"Ik verwacht eerlijk gezegd nog wat mensen." Hij trok zijn gezicht in een frons en keek naar de hal, alsof hij op deze manier de mensen kon dwingen te komen.
"Ah." Laury wist niet goed wat te reageren. Grote kans dat zij ze nog niet kon.
Ze keek naar de mensen die er al waren. Niet echt heel veel, Allison en Dean zaten geanimeerd met elkaar te praten en Kaya - Pasquals zusje - was zich er vrolijk tegenaan aan het bemoeien. Laury was niet echt bekend met Allison en Dean en het meisje dat er naast zat. Maar ze was per ongeluk haar naam inmiddels weer vergeten.
Pasqual bleef afgeleid naar de richting van de hal turen.
"Heb je Maddison uitgenodigd?" vloog het Laury ineens te binnen. Het was een naam die hij de afgelopen tijd vaak had laten vallen maar waar ze nog steeds niet zeker over was met op welke manier hij over haar sprak.
"Ja," mompelde hij, zichtbaar een beetje opgelaten. "Maar -" er werd aangebeld en Pasqual vloog overeind. Laury glimlachte even flauwtjes.
Even later kwam hij binnen met een blond meisje in zijn kielzog. Het meisje had iets weg van Allison maar waar Allison pure vrolijkheid uitstraalde was dit meisje meer down-to-earth. Ze maakte oogcontact met Laury en een ongewoon gevoel maakte zich meester van het meisje. Een lieflijke glimlach lag rondom het meisje haar lippen.
"Hi! We kennen elkaar nog niet!" Laury glimlachte even woordeloos.
"Uh, nee, klopt," sprak ze hakkelend. Het meisje stelde zichzelf voor als Feline.
"Niet Maddison dus?" probeerde Laury ongemakkelijk een soort gesprek aan te knopen. Feline lachte.
"Ik geloof niet dat ze zin had om te komen." Ze blikte even op Kaya maar maakte haar onuitgesproken zin verder niet af.
"Jij studeert ook op Springfield College, toch?"
Voordat Laury er goed en wel erg in had, was ze in een gesprek met Feline bezeild geraakt. Feline was ook passievol over paarden en het was gemakkelijk om verloren te gaan in het onderwerp. Ze leken er dezelfde werkwijze op na te houden, behalve dat Feline zelf paarden had en er ook cursussen voor had gevolgd en haar huidige studie combineerde met de paarden. Helaas had Laury er slechts een verzorgpaard op nagehouden, maar het mocht de pret in het gesprek niet drukken.
Het was Laury's eerste nieuw jaar sinds ze in Springfield woonde. Oké, op de campus, ze was dit jaar voor het eerst uit huis en had nu de vrijheid gekregen om zelf te kiezen waar ze haar oud & nieuw vierde. Gek genoeg niet thuis maar bij vrienden en wat onbekende mensen.
Bij Pasqual thuis zijn was een genoegen. Hun vriendschap was in dit jaar gegroeid en ze had een grote genegenheid voor de jongen gekregen. Waar ze in het begin nog een beetje haar twijfels bij hem had, waren deze langzaam opgegroeid tot een groot genoegen. Buiten dat ze op ongeveer dezelfde locatie een studie volgde was hun gedeelde passie voor paarden ook een van de redenen dat Laury hem graag mocht. Ook de warmte naar anderen toe, naar zijn zusje toe.
Haar gedachten waren naar Pasqual toegegleden en net op dat moment maakte hij oogcontact. Vragend trok hij een wenkbrauw op en als antwoord rolde ze met haar ogen.
"Vind je het gezellig?" vroeg hij terwijl hij naast haar neerplofte op de lege plek op de bank. Hij gebaarde naar mensen die aan het praten waren. Het waren vooral mensen waar Laury niet bekend mee was.
"Ja, best wel," bekende ze. Dat ze niet echt deel nam aan het gesprek maakte niet dat ze het niet naar haar zin had. Het was leuk om mensen te observeren.
"En jij dan? Was dit wat je gehoopt had?" vroeg ze plagend.
"Ik verwacht eerlijk gezegd nog wat mensen." Hij trok zijn gezicht in een frons en keek naar de hal, alsof hij op deze manier de mensen kon dwingen te komen.
"Ah." Laury wist niet goed wat te reageren. Grote kans dat zij ze nog niet kon.
Ze keek naar de mensen die er al waren. Niet echt heel veel, Allison en Dean zaten geanimeerd met elkaar te praten en Kaya - Pasquals zusje - was zich er vrolijk tegenaan aan het bemoeien. Laury was niet echt bekend met Allison en Dean en het meisje dat er naast zat. Maar ze was per ongeluk haar naam inmiddels weer vergeten.
Pasqual bleef afgeleid naar de richting van de hal turen.
"Heb je Maddison uitgenodigd?" vloog het Laury ineens te binnen. Het was een naam die hij de afgelopen tijd vaak had laten vallen maar waar ze nog steeds niet zeker over was met op welke manier hij over haar sprak.
"Ja," mompelde hij, zichtbaar een beetje opgelaten. "Maar -" er werd aangebeld en Pasqual vloog overeind. Laury glimlachte even flauwtjes.
Even later kwam hij binnen met een blond meisje in zijn kielzog. Het meisje had iets weg van Allison maar waar Allison pure vrolijkheid uitstraalde was dit meisje meer down-to-earth. Ze maakte oogcontact met Laury en een ongewoon gevoel maakte zich meester van het meisje. Een lieflijke glimlach lag rondom het meisje haar lippen.
"Hi! We kennen elkaar nog niet!" Laury glimlachte even woordeloos.
"Uh, nee, klopt," sprak ze hakkelend. Het meisje stelde zichzelf voor als Feline.
"Niet Maddison dus?" probeerde Laury ongemakkelijk een soort gesprek aan te knopen. Feline lachte.
"Ik geloof niet dat ze zin had om te komen." Ze blikte even op Kaya maar maakte haar onuitgesproken zin verder niet af.
"Jij studeert ook op Springfield College, toch?"
Voordat Laury er goed en wel erg in had, was ze in een gesprek met Feline bezeild geraakt. Feline was ook passievol over paarden en het was gemakkelijk om verloren te gaan in het onderwerp. Ze leken er dezelfde werkwijze op na te houden, behalve dat Feline zelf paarden had en er ook cursussen voor had gevolgd en haar huidige studie combineerde met de paarden. Helaas had Laury er slechts een verzorgpaard op nagehouden, maar het mocht de pret in het gesprek niet drukken.